فیلم فرزاد موتمن، با بازی بازیگرانی که میشد حضورشان باعث سنگین شدن کفه ترازو برای فیلم شود هم نتوانست 5% آنچه از فیلم خوب انتظار داریم را براورده کند.
این فیلم آنقدر بد بود که اصلا جایی برای بحث نمیگذارد.
اگر بازیگرها لوکیشن ها را نمیشناختم حتما فکر میکردم با یک فیلم هندی طرف هستم.
اگر قرار باشد به ایرادهای فیلم بپردازیم به نظر مطلب پخته تر و بلندی را خواهیم نوشت.
داستان ...
ظاهرا زنی در سال 63 در تصادف کمی تعادل خود را از دست میدهد و داستان شروع میشود!
بگذارید از سویی دیگر داستان را روایت کنم !
زنی در تصادف با مینی بوس به شدت ضربه مغزی میشود ولی چند روزی زنده میماند و میخواهد تلاش کند با ماندن در این دنیا به دختر 6 ساله اش و زندگی او سامان دهد. همسرش که شش سال پیش شهید شده به دنبال او میآید که او را با خود ببرد !
حضرت عزاییل هم ظاهرا مرخصی هستند !!!!!! شوهر که عملا بعد از مرگ حتی محرم زنش نیست ، در تلاش است تا با نشان دادن 30 سال آینده به همسرش او را راضی کند که دست از این دنیا بکشد.
ناگهان در سال 1387 داستان را میبینیم ... همان زن ، همان چهره ، همان رفتار !!!
اگر طرف قرار است ببیند که در صورتی زنده مانده چه رخ میدهد، مشکلی نیست اما در 24-5 سال این عزیز کمی تغییر چهره بدن که مام بفهمیم چه خبره بد نیست ...
بازی در این فیلم اشتباه بزرگ کریمی و بهداد بود و تمام!